Salih bin Mirdas

Salih bin Mirdas
Halep'te Salih bin Mirdas adına basılmış ve Fâtımî halifesi Zâhir'in egemenliğinin kabul edildiği altın dinar
Halep Emiri
Hüküm süresi	Haziran 1025 - Mayıs 1029
Önce gelen	Sü'ban bin Muhammed
Sonra gelen	Muizzüddevle Simâl Şibhüddevle Ebû Kâmil Nasr
Ölüm	Mayıs 1029 Al-Uqhuwana, Taberiye Gölü'nün doğu kıyısı
Eş(ler)i	Tarud
Tam adı Abū ʿAlī Ṣāliḥ ibn Mirdās
Hanedan	Mirdasoğulları

Ebu Ali Salih bin Mirdas Arapça lakabı Esedü'd-devle (Devlet Aslanı) olan, Mirdasoğlulları'nın kurucusu ve 1025'ten öldüğü Mayıs 1029'a kadar Halep emiri. Gücünün zirvesindeyken emirliğinin toprakları arasında Cizre'nin batısı (Mezopotamya'nın üstü), kuzey Suriye ve bazı merkezi Suriye şehirleri vardı. Arada kesilmeler olsa da Salih'in soyundan gelenler elli yıl boyunca Halep'i yönetti.

Salih, 1008 yılında Fırat nehri üstündeki el-Rahba kalesini ele geçirerek kariyerine başladı. 1012'de Halep emiri Mansur bin Lü'lü' tarafından tutsak edildi ve işkence gördü. İki yıl sonra kaçarak Mansur'u savaşta esir aldı ve Halep'in gelirlerinin yarısı da dahil olmak üzere sayısız taviz karşılığında serbest bıraktı. Bu durum Salih'i parçası olduğu Beni Kilab kabilesinin lider emiri konumunu pekiştirdi. Kabile reislerinin çoğu Mansur'un zindanlarında ölmüştü. Salih, Bedevi savaşçılarıyla birlikte 1022 yılına kadar Fırat boyunca Menbic ve Rakka da dahil olmak üzere bir dizi kaleyi ele geçirdi. Daha sonra Beni Kelb ve Beni Tay kabileleriyle ittifak kurdu ve bu kabilelerin Mısırlı Fatımilere karşı mücadelesini destekledi. Tarihçi Thierry'ye göre bu aşiret isyanı sırasında Salih, 1025'te Fatımi'nin kontrolündeki Halep'i fethetmeden önce Suriye'nin merkezi Humus, Baalbek ve Sayda kentlerini ilhak etti ve "[Beni Kilab] atalarının bir yüzyıl boyunca takip ettiği planı başarıya ulaştırdı."

Salih, Halep merkezli toprakları üzerinde iyi organize olmuş bir yönetim kurdu. Askeri açıdan Beni Kilab'dan destek alırken mali idareyi yerel Hristiyan vezirine, polislik görevini Salim ibn Mustafad yönetimindeki ahdath'a (şehir milisleri) ve yargı meselelerini bir Şii Müslüman kadı'ya emanet etti. Hükümdarlığı, resmen bağlı olduğu Fatımiler tarafından resmen hoş görüldü. Beni Tay ile olan ittifakı, sonunda onu Fatimi general Anuş Tegin ed-Derezi ile karşı karşıya getirdi. Salih, Taberiye Gölü yakınlarındaki savaşta öldü. Salih'in yerine oğulları Nasr ve Muizzüddevle Simâl geçti.